253

Bile bile kendini iskeleye vuran etli balıklar vardı. Hava yüksek. Aydınlık kör edici ve güneş degil sebebi. Tahtaya çarpan kaygan balıkların çıkarttığı tok ses hala kulagımda. Ve ne çoklar! Kanatlılar, kılıç burunlular, büyük gözlüler. Hepsi canlı. Kayıp aşaga düştükçe geri çıkmaya çalışıyorlar. Gören, sudan korkup kaçtıklarını sanır. O kadar çoklar ki, su görünmüyor. Su, üstüste yıgılmış, çırpınan, iştahlı bir parlak gri. Suyun üstü tuzlu et örtüsü. Açılan iştahını tekrar kapatacak kadar çoklar... Sıkışmış havada bir bereket bulantısı.