Caddede bir fare gördüm. Kaldırımda dikilen iki kız gösterdi.
Fındık kadardı.
Tekerleklerin arasında nefes nefeseydi. Durdum.
Arabalar kalktı. Şeridinden fırladı. Koştu, durdu, kalktı, koştu kaldırıma vardı. Nasıl ezilmedi?
Kayboldu.
Yaklaştım. Başı uzandı kenardan. Fırladı kaldırıma.
Bir fare gördüm. Fareye benzeyen insanlar gördüm.
Bacaklarımız yaydandı.
Fark ettim ki, durmasını telkin etmek için
dinmeliydi önce zıplaması.
