Cennette gün hep aynı geçer
Sıkıcı oldugunu düşünürdüm
Birden buldum.
Peki, birden olmadı,
düşündüm.
"Mutluluk tekrardadır."
Her gün aynı şeyi yapmak sıkıcı degil.
Her gün sevdigin şeyi tekrarlamak
mutlulugun ta kendisi.
Yanlış yere bakıyoruz.
Farklı olana veriyoruz dikkatimizi.
Oysa, tekrarlara bakmalı, aynı aynı aynı olan.
Çerçeveyi yanlış yere kurmuşuz.
Asıl tekrar bozuldugu zaman mutsuz olmuyor muyuz?
Sürekli yinelenen şeyleri bozmak için ögrenilmiş bir arzu var.
belki ısrar etmek gerek
yine aynısını yapacagım, seviyorum. yine yine yine.
Mutluluk orada.
Bir adam gördüm bugün
benzer desenlerden yüzlerce yapmış
tükenmez kalemle.
Baktım baktım.
Nedir onu ikna eden?
Nedir beni bir iki tane yaptıktan sonra yıldıran?
Sonra bir kadın hatırladım, çok yaşlı.
"Her akşam çayımızı alır, dışarıyı seyrederek bu koltukta otururduk"
diye anlatıyor kocasını.
"Her gün mü?" diye soruyorlar.
"Evet, her gün. Çok mutlu olurduk."
"Mutluluk bu mu?
"Evet" diyor, "Mutluluk budur."
Mutluluk çay, kanepe, manzara, bir dost
ama daha çok sevdigin şeyi tekrar etmekte.
Her gün.
Şimdi anladım,
o adam yüzlerce degil, binlercesini yapar o desenlerin.
Çizmeyi seviyor, ve tekrarlıyor.
Mutlu bir adam.
Belki de çok basit.
Sevdigin küçük bir şeyi
yinele.
Sudaki dalga gibi.
