Beyaz yapışkan bir sıvı akıyor.
Bakmam tadına, kesin acıdır
süte benzemiyor.
Bir adam durdurdu:
'Birlikte kahve içelim' ya da
'arabayla sizi bırakayım gideceginiz yere.'
Bir anda ne çok şey istedi.
'Kızıl saçlarınız' dedi. Kızıl.
Hatırladım. Saçlarım kızıldı Mayıs'ta.
'Siz iyi bir adamsınız' dedim.
'Öyleyse neden?' dedi.
Ne saçma. Nasıl göremez. Kızıl saçlarımı görür de..!
Mecburen ben söyledim:
'Yapamam'.
Kalbim yok benim.
Bozuk.
Kızıl saçlarım gibi.
Artık yanmıyor.
