verandada oturuyorum. gece. hava soguk. titriyorum hafiften, ama güzel. temmuz'da titremekten ne olacak ki... aklım, 'temmuz'da üşünmez' diyor, inanıyorum. elbette üşünmez.
veranda tahtadan, uzun. bittigi yeri seçemiyorum. karanlıgın içinden kedi beliriyor. dışarıdaymış demek haspa. neredeymiş, ne yapmış, ne görmüş? cevap falan vermiyor. adımları hafif, adımları emin. nereye gittigi belli, nereye gitmek istedigi belli. duraksamadan kapının hasır perdesini burnuyla yarıyor, eşikte kayboluyor.
karanlıktaki kedi. karanlıkta niyeti. orada ne yaptıgı belli.
kedi kendi.
