Kalbimin yerinden fırlayası var
bir de el var demirden, abanmış.
Kafesinde dum dum.
Yaylı somyayı bürüm bürüm basan
koca bir göt gibi;
agır, yerinden kalkmıyor.
Bir ben, bir koca gövdem, bir de demir pençe
mıhlanmışız yerimize.
Kime söylüyorum hu! Kendim, duyuyor musun?
Bırak beni, gevşet ellerini
Israrın cılız bir otun ucuna
ayı asmaya benzer.
Koparım ben, ay başına geçer.
Dişlerimle dagı kaldıramam,
ıslıgımla meyvaları dökemem
boynumla ayaklarımı taşıyamam.
Kelimelerin hiçbiri bir degil
Bu söylemek istedigim degil.
